CHAMIEC J.[óezf] S.[zczepan] - Książka sonetów, Paryż 1873

CHAMIEC J.[óezf] S.[zczepan]. Książka sonetów. Paryż 1873. Drukarnia D. Jouaust. str. [8], 168, [1]; 15cm.

Oprawa miękka oryginalna. Stan dobry-, pęknięcia na grzbiecie, poluzowany blok.

Chamiec Józef Szczepan (1842-1915) - poeta. ur. na Wołyniu, w powiecie łuckim, w majątku Hraniach. Szkołę średnią ukończył w Równem. W r. 1861 rozpoczął studia na wydz. prawniczym w Uniwersytecie Kijowskim. Po wy­buchu powstania 1863 r. udał się do Galicji i zaciągnął się do partii Wojciecha Komorowskiego, który ze swoim oddziałem przekroczył granicę, Po krótkich utarczkach z kozakami Komorowski zajął Poryck. Na wieść jednak o zbliżających się większych siłach nieprzyjacielskich wycofał się za kordon do wsi Samowoli, gdzie oddział został otoczony przez żołnierzy austriackich. Ch. z wieloma innymi towarzyszami został uwię­ziony w Brodach, a następnie skazany na inter­nowanie w Ołomuńcu. Podczas przewożenia zbiegł i ukrył się. Później dotarł do Lwowa, gdzie zna­lazł życzliwe przyjęcie w domu Kornela Ujej­skiego. Po upadku powstania wyjechał do Heidelberga i tam, zarabiając na utrzymanie lekcjami, uzupełniał swoje studia prawnicze. W tym okre­sie zawarł znajomość z przebywającym tam Ada­mem Asnykiem, Władysławem Olendzkim i M.  [s. 260]  E. Trepka, z którymi w serdecznych stosunkach pozostał nadal. W r. 1865 udał się do Paryża, gdzie zatrzymał się w domu ciotki swojej Anny z Hańskich Mniszchowej, która ułatwiła mu na­wiązanie stosunków we francuskim świecie literacko-artystycznym. Z czasem kupił domek w Autevil, ożenił się z p. Bellaire Lorraine de Miracourt i poświęcił się twórczości literackiej, która go pociągała od najwcześniejszej młodości. Utwory jego, pozbawione wybitnych cech ory­ginalnych, odznaczają się ładną i subtelną formą, są pełne głębokiego liryzmu i uczucia patriotycz­nego. (źródło: kresy.pl)

Nieczęste