WEININGER Otto. Płeć i charakter. Rozbiór zasadniczy, 1-2 komplet. Przełożył Ostar Ortwin. Wydanie trzecie. Warszawa 1926. Biblioteka Dzieł Naukowych. str. 319, [1]; 316, [2]; 20cm.
Oprawa twarda skóropodobna z złoceniami na grzbiecie. Stan dobry.
Otto Weininger (1880-1903) - filozof austriacki pochodzenia żydowskiego. Najsłynniejszą jego pracą jest książka Płeć i charakter (1903), w której stawia on tezę, że w każdym człowieku istnieje zarówno pierwiastek męski jak i żeński, przy czym ten pierwszy utożsamia z moralnością i logiką, drugi zaś - z próżnością, chucią i brakiem wiedzy. Wspomina też o podobnym podziale pomiędzy religią chrześcijańską a żydowską - chrześcijan porównuje do mężczyzn, żydów zaś - do kobiet (sam Weininger, choć z pochodzenia Żyd, stał się chrześcijaninem). Książka pełna jest pogardy dla kobiet, stanowiąc wręcz wzorcowy przykład mizoginii. Weininger uważa kobiety za istoty tak nikczemne, iż jego zdaniem "słusznie nic tak wielkiej nie budzi pogardy, jak mężczyzna, co się w kobietę przeistoczył". "Płeć i charakter" stała się sławną po widowiskowym samobójstwie 23-letniego autora (zastrzelił się w wynajętym w tym celu pokoju, w którym zmarł Beethoven) wkrótce po wydaniu książki. Sam zaś Weininger zyskał w ten sposób popularność w środowisku ówczesnej bohemy. Tytuły rozdziałów - Psychologia męska i żeńska, Macierzyństwo i prostytucja, Erotyka i estetyka, Istota kobiety i jej znacznie we wszechświecie, Żydostwo, Kobieta i ludzkość.
